Umberto Eco’nun 60’lı ve 80’li yıllar arasında kitle kültürü üzerine yazdığı makalelerden oluşan Ertelenmiş Kıyamet, kitle kültürüne tamamen karşı çıkanlarla (kıyametçiler), farkında olmaksızın bu kültüre hizmet edip onun bir parçası olan zamane entelektüellerinin (bütünleşmişler) yaklaşımlarını karşı karşıya getiriyor ve çizgi roman, televizyon, müzik gibi popüler kültürün bir parçası olan birçok öğeyi değerlendiriyor.

 “…Belki de bu kitabı okunur kılacak olan şey, birçok eleştirmeni benim kıyametçi mi yoksa bütünleşmiş mi olduğumu sorgulamaya iten şeydir.

Bunun nedeni muğlak mı, tartışmalı mı, yoksa diyalektik olmam mı hâlâ bilmiyorum.

Veya belki de onlar bunların hiçbiriydi ve kesin cevaplara ihtiyaçları vardı: ya siyah ya beyaz, ya evet ya hayır, ya doğru ya yanlış…

Sanki kitle kültürü onlara da bulaşmıştı...”

Ertelenmiş Kıyamet.jpg

Ertelenmiş Kıyamet

İtalya'da Piemonte bölgesinde Alessandria'da doğan Umberto Eco, 1954'te 22 yaşındayken, Torino Üniversitesi'nden doktora derecesi aldı. Tezinin konusu erken filozof ve dinî düşünür Aquinolu Aziz Tommaso'ydu. 1954'ten 1959'a kadar Milano'da İtalyan Radyo Televizyonu RAI'nin kültürel editörü olarak çalıştı ve Torino Üniversitesi'nde ders verdi (1956-64). Eco 1958-59'da askerliğini yaptı. Milano (1964-65) ve Floransa'da (1965-69) üniversite hocalığı görevinde bulundu. 1969'dan 1971'e kadar Milano'da Politeknik Enstitüsü'nde öğretmendi. Eco henüz 39 yaşındayken İtalya'nın kuzeyindeki Bologna Üniversitesi'nde göstergebilim profesörlüğü unvanını aldı.

Eco'nun edebî kariyeri 1950'lerin sonunda, "İl Verri"de köşe yazarıyken "Diario minimo"yu (1959-61) yazmasıyla başladı. "Marcatré" (1961) ve "Quandici"nin (1967) kurucularının arasında yer aldı, 1971'den sonra "Versus"un editörlüğünü yaptı ve "Semiotica", "Degrés", "Text", "Structuralist", "Review", "Communication", "Problemi deli İnformazione" ve "Alfabeta"nın editörler kurulunda yer aldı. Günlük gazetelere ("Corrire della Sera"), haftalık dergilere "L'Espresso" ve sanatsal ve entelektüel dergilere ("Quindici", "İl Verri", ve diğerleri) yazılar yazdı.

1970'lerden itibaren, genel okuyucular bir tarafta ve akademik uzmanlar diğer tarafta olmak üzere değişik kitleler için yazdı. 

Umberto Eco

“Bireyin hayatı, hangi tip toplumda olursa olsun, bir yaştan diğerine, bir uğraştan diğerine başarıyla geçmekten ibarettir.”

Arnold van Gennep antropoloji alanında klasikleşmiş eseri Geçiş Ritleri’nde tabular, batıl inançlar, büyüler, ayinler ve törenler üzerinden insan yaşamını beşikten mezara kadar kuşatan geçiş ritüellerinin sistematik incelemesini yapıyor. Aynı zamanda âdet ve alışkanlıkların evrendeki düzenle ilişkilendirildiğini gösteriyor. Yer, durum, meslek, yaş, konum değişimine ve ay, yıl, mevsim döngüsüne eşlik eden ritlerin izini sürüyor.

Antropoloji alanında başvuru kaynağı olan bu kült eser ritlerin, değişimin yarattığı belirsizliğe karşı geliştirilen bir pratik olduğunu anlatıyor. Geçiş Ritleri toplumsal hayatın akışını belirleyen kurallar ile doğal hayatın ve kozmik âlemin akışını düzenleyen döngüler arasında kurulan benzerliklerin bir şöleni.

Geçiş Ritleri .jpg

Geçiş Ritleri: Tabular Batıl İnançlar Büyüler Ayinler ve Törenler

Arnold Van Gennep

Yeni kıyamet nedir?
Tanrısız bir ahlak anlayışı mümkün mü?
Kadınlar dini lider olamaz mı?
Şiddet ile hoşgörüsüzlük arasındaki ilişki nedir?

Öteki, içimizdedir! Öteki, ona nasıl davrandığımızdan, onu sevmemizden veya ondan nefret etmemizden veya ona kayıtsız kalmamızdan bağımsız olarak, içimizdedir.

İnanç ya da İnançsızlık'ta Eco ve Martini din üzerine yeni bir tartışma zemini hazırlıyor ve bugün dahi üzerine konuşulması zor meseleleri, iki insanın birbirine karşı saygısını yitirmeden nasıl tartışabildiğini gösteriyor. Önce Liberal dergisinde yayımlanan daha sonra da kitap haline getirilen bu mektuplaşmalar, bizleri "İnananlar ve inanmayanlar arasında yeni ve ortak bir umut inşa edilebilir mi?" sorusu üzerine düşünmeye davet ediyor.

İnanç Ya Da İnançsızlık.jpg

İnanç ya da İnançsızlık

Kardinal Martini

“Tanpınar Bana Ne Dedi?” edebiyatımıza bir saygı duruşu niteliği taşıyor. Alıntılarla, anekdotlarla, yaşamöyküsü değinileriyle eşsiz bir okuma deneyimi sağlıyor.

Ahmet Hamdi Tanpınar’dan Adalet Ağaoğlu’na, Yaşar Kemal’den Tezer Özlü’ye kadar pek çok yazara yer veren eser, derinlikli metinlerimize değinirken edebiyat tarihimizle ilgili de
nitelikli saptamalar yapıyor.

“Tanpınar Bana Ne Dedi?” yeni bir bakış kazandırmakla yetinmeyip bu yapıtları okumayanların da merakını kamçılıyor.

“Ruken Ataman Ali Baba ve Kırk Haramiler’deki mağaranın kapısını açacak sihirli sözü çoktan bulmuş. İstediği zaman kitaplarla dolu bir dünyaya girerek sonsuz hazinesinden dilediğince nasiplenebiliyor.”

Ercan Kesal

Tanpınar Bana Ne Dedi.jpg

Tanpınar Bana Ne Dedi?

Ruken Ataman

Kütüphanemdeki Sesler; cazdan kitapların dünyasına, yazarların ve bestecilerin çekişmelerinden Avrupa kafe kültürüne, psikolojiden resim sanatına, Paris’ten Hollywood’a uzanan entelektüel bir anlatı. Sayfalar arasında seyahat ederken, cazın doğduğu mahalleden yola çıkıp çöldeki  Burning Man festivaline nasıl vardığınıza çok şaşıracaksınız. Serdar Turgut’un akıcı kaleminden yaratıcılığın hikâyesine doğaçlama bir yolculuk…
 
“Koşullar ne olursa olsun elimizde bir kitap tutmaktan, onu satırların altını çizerek sayfanın yanına notlar alarak okumaktan katiyen vazgeçmeyeceğiz.”

Kategoriler

Kurgu

Kurgudışı

İnceleme - 5 Kitap